Dzika róża to roślina znana ludzkości od pokoleń. Niegdyś stosowana jako lek na wściekliznę (stąd jej angielska nazwa dog-rose), przez starożytnych rzymian używana jako wypełnienie do poduszek, mające na celu uspokajać i usypiać śpiącego. Jeden z dwu gatunków róż (róża dzika i róża fenicka) jest wymieniony w Księdze Mądrości (2,8). Świadczy to nie tylko o tym, że te dwa gatunki róż są w Izraelu pospolite, ale także kontekst wydarzeń w cytowanym fragmencie Biblii: istniał wówczas zwyczaj zakładania przez biesiadników wieńców z róż podczas uczt.